- بیهش شدن(نَ)
بیهوش شدن. از خود بیخود گشتن:
هر آنکس که از دور بیند ترا
شود بیهش و برگزیند ترا.
فردوسی.
رجوع به بیهش و بیهوش شدن و هوش شود، از هوش و خرد دور شدن:
ای شده مدهوش و بیهش پندحجت را بدار
کز عطای پند برتر نیست در دنیا عطا.
ناصرخسرو.
- بیهش شده، بیهوش شده. که هوش خود از دست داده باشد. ازخودرفته:
بیدار شو از خواب و نگه کن که دگربار
بیدار شد این دهر شده بیهش و مدهوش.
ناصرخسرو
هر آنکس که از دور بیند ترا
شود بیهش و برگزیند ترا.
فردوسی.
رجوع به بیهش و بیهوش شدن و هوش شود، از هوش و خرد دور شدن:
ای شده مدهوش و بیهش پندحجت را بدار
کز عطای پند برتر نیست در دنیا عطا.
ناصرخسرو.
- بیهش شده، بیهوش شده. که هوش خود از دست داده باشد. ازخودرفته:
بیدار شو از خواب و نگه کن که دگربار
بیدار شد این دهر شده بیهش و مدهوش.
ناصرخسرو
